Na een avond bijpraten met oude vrienden die je uitlegt wat je doet en waar je mee bezig bent
krijg je inzicht in je eigen doen en laten.Van op zich mooie basisproducten iets maken dat doet verwonderen, charmeren en een beetje verbazen. Dat doe ik het liefst!
Van draadjes wol vlinders maken,
van een stukje papier een prachtige bloem,
van los geplukte takjes & de juiste pot een droomboeket.
Van woorden een verhaal.
Van ingrediënten een gerecht.
Je brengt dingen samen die eerst op zich iets heel anders waren.
Maar door het ambacht, soms heel veel geduld en altijd een beetje liefde wordt het iets onverwachts, iets fijns.
Door me constant te voeden met nieuwe smaken, plaatjes en woorden houdt de ideëenstroom gelukkig nooit op. Ook van een café-restaurant dat de juiste "senang" mist met wat ingrepen een geweldige plek maken. Van een vieze saaie schoolkantine een fijne plek die iets toevoegd aan de school.
Van wat in basis al een mooi feest of etentje was een klein sprookje maken. ..
En dat bij iedere klus elke keer opnieuw.
In de keuken staan en dan van tassen/ dozen vol boodschappen het ene na het andere gerecht maken.
Dat is het mooiste wat er is.
Door de pompoen op de juiste manier te grillen; niet te dik of te dun gesneden, niet te warm of te koud en ingewreven met de juiste kruiden; gevijzelde gedroogde salieblaadjes, kaneel, chilivlokken en grof zeezout. Ruim besprenkeld met olie wordt zo'n pompoen iets heerlijks.
Als je hem pureert met zelfgemaakte bouillon en en een scheutje room wordt het een comfortabele soep. Gepureerd met wat tahini, citroensap, gepofte knoflook, olijfolie en eventueel wat kikkerwerwten een geweldige pompoenhumus. En ga zo maar door.
Het is bijna toveren.
En als het lijf even weigert mee te werken, is het goed te beseffen wat je in de basis leuk vindt.
Om vanuit dat plan je opties te bekijken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten