Gisteren op een feestje waar ik de tafels net weer vol had gezet met eten. Raakte ik in gesprek met de broer van mijn vriendin,
iemand die ik al tientallen jaren 1 of 2 x per jaar spreek..Gek genoeg weet je dan toch in ruime zin de wandel die iemands leven neemt. Ik vertelde dat ik weer meer opdrachten krijg om receptuur te schrijven en hoe leuk ik dat vind.
Daar word je ook steeds beter in, toch? Zei hij...
Huh? Ja, dat is waar... ik krijg in de loop van de jaren een steeds groter palet van smaken, ingrediënten en combinaties uitgereikt.
Ik realiseerde me dat ook voor mij het ouder & wijzer worden geldt. Ik voelde me trots & blij.
De beslissing me als culinaire cowboy in het diepe van het zelfstandig ondernemerschap te storten is een zware opgave. Verschrikkelijk leuk, dat staat voorop, maar het houtjes bijten, de onzekerheden waar de volgende huur vandaan komt blijven spannend. Met een hoofd dat overloopt van de plannen, ideën & projecten is het zaak nu en dan stil te staan en eens iets te verzilveren. Maar het is waar.. ik kan geweldig lekker koken, steeds beter. Bedenk de mooiste recepten, organiseer de mooiste feestjes. Kan prachtige plaatjes stylen en ken nog steeds geen ander legaal vak waar de opdrachtgevers na een geslaagde klus je kussen & bedanken als een nieuwe vriendin.
Dat gaf me de energie om vol overgave door te gaan, bij deze, alweer....
Ik schets nieuwe ideën, structureer oude en geniet van wat ik doe.
Merci monsieur, vluchtige voorbijganger in mijn bestaan, je opmerking geeft me nieuwe kracht.
En over nieuwe ontdekkingen gesproken ik ben (opnieuw) verzot geraakt op de zoete aardappel, ik maakte al de zoete aardappelkoekjes van Ottolenghi, deze week de gnocchi met zoete aardappel & knolselderij, zag net een recept voor geroosterde zoete aardappelspiesjes met een aioli met jalapeno en koriander en denk dat de zoete aardappel mijn voorjaarspompoen wordt... In een curry, als soep... Wordt vervolgt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten