donderdag 3 februari 2011

Net als toen

Soms droom ik weg in een gelukzalige droom: ik leef in een huisje op het platteland in een mooi dorp. Ik sta 's morgens met de vogels op. Bereid een lekker ontbijt voor de kinderen en mijn lief. Stuur ze met perfecte lunchtrommels naar school.
Breng de rest van de dag in en om het huis door, maak bedden op, strijk de theedoeken, weck wat groenten, bak een taart en haak een deken.
Bij de koffie maak ik een praatje met de postbode en als iedereen 's avond thuis komt bereid ik een uitgebreid, gezond diner. We voeren samen de dieren, klimmen met zelfgemaakte limonade & koekjes in de boomhut.
Mijn lief duikt nog even de werkplaats in om een nieuw gangkastje af te timmeren.
De kinderen gaan in een rozenbad en 's avonds valt iedereen zorgeloos in een diepe slaap.

Er zijn geen zorgen om de pecunia, manlief zorgt voor brood met spek. In een wolk van zelfgekweekte & geplukte bloemen klinkt dit als een paradijs. Denk kinderen van bolderburen, kleine huis op de prairie & pipi ineen.
Maar halverwege de droom begint mijn handelsgeest te knagen....

Die ingemaakte groenten, bossen bloemen & baksels kan ik best in een kraampje aan de deur verkopen. Als ik toch zo'n beeldige keuken heb kan ik mijn uitgebreide recepten net zo goed fotograferen en er een boekje van maken. (het is een modern sprookje met laptops & photoshop). Zo'n man, bleek al meerdere malen is zeker inwonend lang niet altijd een kostbaar bezit. Dan scharrelen we onze eigen centen wel bij elkaar. Ons kookatelier dreigt iets geweldigs te worden, dus dromen hoeft niet lief kind, maak je eigen dromen waar!

En die zelfgebakken koekjes, daar ga ik er komend weekens stapels van bakken voor op de sunday market. En verkopen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten