Ik probeer stapje voor stapje mijn kinderen het stilstaan op 4 mei en het vieren van 5 mei bij te brengen. Dat kun je het beste zo voorzichtig mogelijk doen en op je eigen manier. Dus terwijl ik de verhalen vertel van onze opa's en oma's in de oorlog zet ik de herinnering kracht bij door ze te vertellen terwijl ze de smaken van mijn jeugd proeven.
Als het vroeger feest was bij de familie Fielmich dan werd er Indonesisch gekookt. De smaken uit de jeugd van mijn grootopa, over wie ik het bijbehorende onderduikverhaal vertelde. Dus gisteravond ook Indisch bij ons. Als eerste een milde rendang, teveel peper zou alles teveel kracht bijzetten en bij de kleuters eerder afschuw opwekken. Speklap sate, boemboe boontje, witte rijst, gefrituurde uitjes, atjar en met gember gestoofde worteltjes. Je bord wordt er een klein schilderijtje van. En al kokend laat ik mijn gedachten naar de opa's en de oma's gaan. Eten is, zo blijkt maar weer, direct gekoppeld aan emotie.
Ja Lotte zo was het wel en ik haatte alleen Indisch eten als klein meisje en hou er nog niet echt van.Dus was er niet blij mee als kind. Grappig dat ik dit nu pas lees, maar ik was even door de storing van een nieuw internet provider je site kwijt! Gelukkig weer gevonden! Ga zo door het is erg leuk vind ik! Kus tante Renée
BeantwoordenVerwijderen